LE POESIE DI NICOLO' FALCI

 

SIRRARA E PINNINARA

La genti ‘n paci nun ci po’ mai stari
Calunii pi na sciarra sap’ajhari:
Chiddru ca sta c’abbanna di lu mari
A chiddru di ddr’abbanna av’ammazzari.

Siddru un jhumi du paisa sipara
Stati certi ca l’unu a l’antru spara.
Basta na vaneddr’a fari cunfini:
Allur’e guerra tra frat’e cuscini.

Fu chiddru ca successi a Muntidoru
Mancu fussi pi guadagnari oru!
Du ranni putenzi trasìaru ’n guerra:
L’unu contru l’antru Pinnin’e Serra.

La Via Vittori’Emanueli era
Assìami a ddra ranni scalunera
Cunfinu pi ddr’eserciti putenti
Ca guerra si facìanu pi nenti.

Vavusi e carusazza li surdati,
C’armati di vastun’ e ruccazzati
Si scurdavanu di li so cumpari
Pinsannu di la gloria guadagnari.

Addivintava Cuazzu Tunnu allura
Campu di battaglia pi quarchi ura:
Frecci cu li ginelli fabbricati
Travanu busi belli ammulati,

Cuperchia di pignati eranu scuti
Pi ‘n testa nun pigliarisi li cuti.
Ma pua lu corp’a corpu si faciva
E ni lu pruvulazzu si finiva.

Quarcunu era pigliatu prigiuniari
Ed affidatu a li carzariari:
Li carcaruna ‘ncapu li Ginisi
Pi la galera eranu precisi.

Durava tri uri ddra prigiunìa:
Fin’a lu suanu di l’Avirmarìa,
Tannu lu surdatu si libirava:
Intr’era jiri, so mà lu chiamava!

Lu nnumani s’era arriar’amici
Tutt’a la chiazz’a iucari filici,
Ma pinsannu però a n’antra guerra
Di lu Pinninu contru a la Serra.

Lu problema cchiù ranni però era
Pi chiddri di la via di la fruntera!
Cu quali putenza si vulìa stari
S’era diri prima d’accuminciari.

Picchì comu dissi anchi l’anticu
Si pi di finta vua parir’amicu
Spessu finisci c’a nuddr’accuntìanti
E forsi c’appizzi anchi li dìanti.