L'abbucatu

Ma quantu foddi l'abbucati sunnu,
ca quannu 'na cosa cci addumannu
pari ca tutta la scienza di lu munnu
cadì ni la so' testa, e tuttu sannu.

Dall'ariu ti talìa finu a lu funnu
pi mìntiri 'u to' cori in granni affannu,
pùa gira a la facènna 'ntùnnu 'ntùnnu
partìannu di la storia di ma' nannu.

Na cosa ca pi tìa è bedda chiara
diventa cumplicata e mistiriusa:
"Cci voli 'na sintenza, sìanti a mia!",

ti dici cu 'na vuci calla e rara;
pinsannu già a 'na causa danarusa
cu l'ùacchi a pampinèdda ti talìa.

Pi 'na minchiata ca nunn'havi cuda
ti vidi già a lu 'nfìarnu cunnannatu,
e sunnu guai seri s'intra mezz'ura
nun firmi lu mannatu a l'abbucatu.

Ca già li grana voli, 'na parti sula,
'n'accuntu pi li spisi e lu bullatu;
lu rrìastu a la sintenza, e già a la gula
ti sìanti li so' mani, comu affucatu.

Si vùa un cunsigliu miu, spassiunatu,
camìna sempri drittu ni la vita;
ca si finisci 'mmani a n'abbucatu

è comu ìri 'n'chiesa senza la zita.
Si t'ashi d'innuccenti cunnannatu,
a so' difesa la tinta liggi cita!