LA NACA    stampa

 

E sbatti di ccà, e sbatti di ddà,
sta naca ca vola 'mpazziri lu fa
ddu piccirìddu ca sùannu nun voli
ma la so' mamma cci teni di cori.

Tirannu la corda la naca camina
lassànnula iri ritorna nni prima,
tirannula ancora ti pari vulari
ormai è un piaciri vidìrla annacari.

La mamma canta la ninna e la nanna
pi dari sùannu a dda picciula arma,
ma ddu carusìaddu si senti annacatu
e ridi di cori, cuntentu e priatu.

Dda musca ca vola vicinu a la naca
'ncuièta e distrai l'armuzza biata,
lu tocca e tiddìca facìannu dispìatto
pùa vola e firrìa vicinu a lu lìattu.

Cuntinua a tirari la corda la mamma
e dici cuntenta cantannu la nanna:
"Addolalò, addolaledda,
lu lupu si mancià la picuredda!".

Lu piccirìddu già dormi e riposa
chiuiùti l’ùacchi assumiglia a ‘na rosa.
La mamma allura rallenta la cursa:
ferma è la naca, ma chiddu già russa.