LA PRIMA VOTA
      
(Prima o doppu càpita la prima vota....!)
 

Li quattru amici, ddà sira, chini d'arduri,
dicìanu ch'era l'ura di pruvari,
e si truvaru ni li quartìari noti,
di tanti bbuttani pupulati,
ca parìanu d'u cìalu scutulati. 

Firriànnu pi ddi vìi chini di genti,
pupulati di vizzi un sacciu quanti,
vidìatu unu cuntrattàri i sordi,
nàutru a fiancu tuttu russu e cùntenti,
mentri un terzu parìa fori di menti. 

Passànnu e taliànnu e ritaliànnu,
a i quattru amici ca si sintìanu aitanti,
lucìanu l'ùacchi e si cunfunnìa la menti,
pi tutta dd'abbunnanza sì mai vista,
ca mancu 'ncìalu cridìanu fussi la stessa. 

Vidìanu cosci a tutti i lati esposti,
minni di vacca e minni piccirìddi,
certi panzuna d'un putìri diri,
un gran culùni da fari u cuncurrènti,
a un rutuni di paglia rutulanti. 

"Minchia, cumpà, chi minni e culu tunnu!",
dissi lu primu versu lu secùnnu.
"Certu taglia un esisti pi ssì mutànni!",
cummintà l'autru ca parìa cchiù granni.
Mentri lu terzu parìa chinu d'affanni. 

S'arristàru davanti a 'na casùzza,
ca illuminata d'u suli parìa tutta;
' nu granni lìattu 'ncentru di la stanza,
cu 'na buttana granni tanta, tanta,
jittàta supra 'na cuperta stìnta. 

Làdia era, grassa, curta e tunna,
ca a vìdirla beni parìa comu 'na bumma!
Si rutulava 'ntra un lìattu trimulanti,
spustannusi ora a destra ora a manca,
quasi 'na varca in mari supra l'onda. 

La vuccàzza rapìa comu un gran furnu,
la linguàzza muvìa a destra e a manca,
un cartellu avvisava i sò clienti:
"Taliàri nun vi costa propriu nènti:
ma si tuccàti, sùnnu sordi sunanti!". 

Li quattru nuviddùna si taliàru,
cu l'ùacchi a pampinèdda si capìaru:
chìsta era l'ura e l'occasioni bona,
pi rumpiri u dijiùnu e pi sapìri,
ìri a buttani sòcchi vulìa diri. 

Lu primu si lancià viloci e lestu,
'na minna accarizzà tuttu trimanti,
girà 'ntùnnu a lu littàzzu granni,
lassànnu i sordi 'ntra un piattu biancu,
ca la patruna avìa posatu a fiancu. 

Lu secùnnu cu cchiù curaggiu 'ncùarpu,
s'avvicinà a ddù lìattu scunfinatu:
cu 'na carizza a ddù culazzu tunnu,
comu lu primu si nni ìu cuntentu,
mentri a buttana taliàva cu sgumentu. 

Quannu lu turnu fu d'u terzu amicu,
a pisci si lancià 'ncapu a ddù lìattu,
e immantinenti niscì li sò pinnenti:
mancu avìssi statu un motopìcu,
o 'nu lampu ca scascia di punènti. 

Lu quartu ca a la porta si nni stava,
e a tràsiri ddraìntra quasi pinsava,
a la vista di ssà scena sì opprimenti,
dissi tintinnanti e affrantu:
"Ddùacu, un ci trasu, mancu pì nnenti!".