La ballata di Pinocchiu

Abballati, abballati,
carusi bbùani e mascarati,
e facìti ‘na granni festa
a 'stu Pinocchiu ca misi la testa.

Abballati, caruseddi,
righiti all'ariu li vostri carteddi,
ca ora Pinocchiu ca va a la scola
già scrivi l'asti e cunta cu l’ova.

‘Na vota Pupu era chiamatu
ora carusu è addivintatu,
e mastru Geppettu ogni matina
pripara lu latti ni la tazzina.

Anchi si matri nun havi mischinu
patri Geppettu lu servi a puntinu,
lu lava sempri cu’ acqua e sapuni
anchi si doppu travaglia d’asciuni.

Ormai ha scurdatu li so’ fuitìni
la Vurpi e Gattu tinti assassini,
lu gran Serpenti parìa l’aspittassi
cci dissi: "Fermu! Di ccà nun passi!".

Sulu la Fata ricorda di notti
ca lu sarvò da sicura morti,
ma pùa cci detti un granni duluri,
e chidda murì pi lu so' amuri.

Anchi la cuda si vitti, mischinu,
cu' pilu nìuru 'ncapu lu schinu,
e pùa si misi felici a ragliari
sutta patruni finì a travagliari.

Quannu lu nasu si tocca, birbanti,
pensa ca era un Pupu farfanti:
ma ora ormai, carusu pi beni,
pensa a la scola e un sorrisu cci veni.

Abballati, abballati,
tutti carusi ca ormai l’amati,
anchi vuàutri fùstivu Pupi
ma ora siti carusi crisciuti.

Abballati, caruseddi,
ca siti beddi fimmineddi,
lu vìacchiu Pupu di lignu purritu
ora è già prontu pi essiri zitu.

Abballati, abballati,
pari ca siti già ‘nnamurati:
lu vùastru zitu ca Pupu era
ora è un carusu ca cerca mugliera.