Pinocchiu addiventa sceccu


Cu’ avìa a immagginari ca un pupiddu
di lignu travagliatu cu l’asciuni
putissi addivintari un picciriddu
cu ‘na facciuzza bedda e l’ùacchi bruni?

Ni vitti pi arrivari a lu traguardu
passannu peni e guai a tutti banni,
pi essiri birbanti e assà tistardu
cridìannu a li so’ amici e no a li granni.

 Era un pupu di lignu di scartari,
ma arriniscì speciali pi d’avveru:
appena fattu accuminciò a parlari
e a fari cosi ca nun pari veru.

‘Na grossa marrunata fici ‘u pupìddu
p'addivintari sceccu finu a ragliari:
trova l'amicu e curri 'nsìami a iddu
unni 'un si studia mai, sempri a jucari.

E granni fu la pena ca la sorti
a ddu pupu assignò tantu crudeli,
c'avìa rristari 'mpressa jùarnu e notti
ni li carusi ca lu jùacu è meli.

Si 'ntisi trasfurmari a picca a picca,
comu 'na mamma quannu figliu figlia,
tantu scunquassu e di duluri ricca
la nova vita ormai la porta piglia. 

E accussì ddu pupu tuttu trimanti
sintìannu ca la testa cci girava,
du' beddi gricchi vitti assà giganti
ni lu catu spicchiati mentri taliava.

Chi vrigògna, mischinu, chi spavìantu!
la testa cci girava comu lu munnu,
trimava tuttu comu si un gran vìantu
ciusciannu forti lu firriassi 'ntunnu.

A lu so' patri pinsava e a la so' Fata
pi 'sta granni disgrazzia maliditta,
ma a nenti ormai sirviva dda pinzata:
pi farli spriri li copri cu 'a birritta.

Ma lu cchiù bellu avìa ancora arrivari
ca mancu immagginava cu lu lumi;
sintìannusi di forzi abbannunari
‘nterra cadì stinnutu, a bbrancicuni.

Quannu circò di sùsirisi a l’addritta
scuprì ca nunn’avìa chiù pìadi e vrazza,
ma quattru gammi di piluria fitta,
‘na schina longa ca parìa ‘na chiazza.

Di sceccu avìa ormai forma e ritrattu
e sulu cci ammancava 'na gran cuda:
ca lesta cci arrivò niscìannu a scattu,
p'adurnari dda schina ancora nuda. 

E s'annacava appisa a la so' schina
comu lu tic e tac ca mai si stanca
di 'n'oroluggiu a muru 'a pennulina
c'a destra si sposta e doppu a manca.

Quannu sceccu si vitti, un gran duluri
lu cori so' pigliò, e gran lamìanti
cci vinni di fari pi 'u maluri
la vuccazza grapì cu cìantu dìanti.

Ma ddu duluri e ddu lamìantu stranu
a li so' gricchi sunaru comu 'n'abbagliu:
è ca natura assigna a sceccu urbanu
di nun parlari a vuci, ma cu lu rragliu!

E si un pupu di lignu fici Geppettu,
pi strana sorti e pi mutivi oscuri,
in carni e ossa si ritrova sceccu:
bùanu a ragliari e di lu circu atturi!

E mentri 'ntunnu firrìa tuttu affannatu
un battimani l'acclama re travistutu;
e sentìannu friscari la zotta a latu
ch'era mìagliu la scola, penza pintutu.